1. รายรับของรัฐบาล

1) รายได้ของรัฐ ได้แก่ ภาษีอากร, การขายสิ่งของและบริการ, รัฐพาณิชย์ และรายได้อื่นๆ

« ภาษีอากร มี 4 ประเภท ได้แก่

- ภาษีทางตรง : ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา-นิติบุคคล, ภาษีดอกเบี้ย, ภาษีที่ดิน

- ภาษีทางอ้อม : ภาษีการค้า, ภาษีมูลค่าเพิ่ม, อากรแสตมป์, ภาษีสรรพสามิต

- ภาษีสินค้าเข้าออก : ภาษีนำเข้าและส่งออก (ภาษีศุลกากร)

- ภาษีลักษณะอนุญาต : ใบอนุญาตต่างๆ เช่น ใบอนุญาตค้าอาวุธ

« การขายสิ่งของและบริการ เช่น ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ, ขายอสังหาริมทรัพย์, ขายหลักทรัพย์

« รัฐพาณิชย์ คือ ผลกำไรจากธุรกิจที่รัฐเป็นเจ้าของ เช่น โรงงานยาสูบ, สลากกินแบ่ง, ไฟฟ้า, ประปา

« รายได้อื่นๆ เช่น ค่าแสตมป์, ฤชาและค่าปรับ

3) เงินกู้ หมายถึง การกู้เงินของรัฐบาลเพื่อชดเชยการขาดดุลงบประมาณ (เฉพาะปีที่จัดทำงบประมาณแบบขาดดุล) โดยการกู้นั้นอาจใช้วิธีการออกตั๋วเงินคลัง, พันธบัตรรัฐบาล

3. งบประมาณแผ่นดิน

แผนเกี่ยวกับการใช้จ่ายของรัฐบาลและการจัดหารายรับให้เพียงพอกับการใช้จ่าย ในระยะเวลา 1 ปี โดยรัฐบาลต้องจัดทำเป็น พ.ร.บ. เรียกว่า “งบประมาณแผ่นดินประจำปี”

« เริ่มต้นวันที่ 1 ตุลาคม และสิ้นสุดวันที่ 30 กันยายน ของปีถัดไป

เช่น งบประมาณประจำปี 2557 = วันที่ 1 ต.ค. 2556 – 30 ก.ย. 2557

งบประมาณประจำปี 2558 = วันที่ 1 ต.ค. 2557 – 30 ก.ย. 2558

« สำนักงบประมาณเป็นหน่วยงานที่รับผิดชอบจัดทำงบประมาณแผ่นดิน

4. หนี้สาธารณะ หรือ หนี้ของรัฐบาล (Public Debt) :

เกิดจากรัฐบาลมีรายรับน้อยกว่ารายจ่าย จึงต้องกู้ยืมเงิน โดยการกู้ยืมมีได้หลายช่องทาง เช่น สถาบันการเงินภายในประเทศ (ธนาคารพาณิชย์/ธนาคารกลาง), สถาบันการเงินต่างประเทศ, รัฐบาลต่างประเทศ หรือ องค์กรทางการเงินระหว่างประเทศ

นอกจากนั้นยังสามารถออกตราสารทางการเงินเพื่อระดมทุนจากนักลงทุนสถาบันและประชาชนทั่วไป ดังนี้

1) ตราสารการเงินระยะสั้น (กู้ไม่เกิน 1 ปี) ได้แก่ ตั๋วเงินคลัง

2) ตราสารการเงินระยะยาว (กู้เกิน 1 ปี) ได้แก่ พันธบัตรรัฐบาล, ตั๋วสัญญาใช้เงิน